November is mild dit jaar. Alsof de olijfoogst in de dorpen rond Rome mijn brood minder sterk hebben gemaakt. En die stukken zon van toen, dat we die nu nog tegoed hebben. 

Around June we got the confirmation we'd be performing at Jazz Reckheim on the 21st of September. For this performance I composed and arranged 50 minutes of new music and dear haha, sometimes with some sweat and tears. BUT HEY! We did it. A set full of swing as well as intimate ballads together with such amazing musicians! Jo Didderen (double bass), Ron van Stratum (drums), Greg Torunski (alto sax), Mike Roelofs (piano), Simon Lutgens (trumpet) and Paul Saumets (tenor sax) thanks for trusting me. ;-)

Het eerste project start officieel in september. Op wekelijkse basis begeleiden we workshops op locatie bij de kinderen uit het asielzoekerscentrum van Maastricht: zingen, bewegen en expressie om te verbinden én vuurtjes aan te wakkeren. We schrijven samen een lied dat hun verhalen vertelt met een boodschap van hoop.Eind november presenteren we onze performance in Maastricht op het podium. Alle ouders zullen uiteraard ook welkom zijn. ;)Verder wordt er tijdens de performance live een schilderij geschilderd dat de verhalen volgt. Aan het eind zal dit schilderij geveild worden ten voordele van het project.Samen met een pianist, het nieuwe kinderkoor uit het azc, een schilderspalet en zang blijven we niet ongezien, en al zeker niet ongehoord! 

Het nieuws flitst voorbij en raast maar door over alledaagse nieuwtjes. Een uur later is het tijd voor een hilarische soap, tijd om de problemen te vergeten. Het nieuws flitst voorbij en raast maar door over alledaagse nieuwtjes. Maar wanneer ik de pauzeknop indruk, zie ik een kind begraven onder de brokstukken van het huis dat ooit zijn thuis was. Het beeld staat stil, mijn wereld staat stil en de wereld van Leyla is eeuwig gepauzeerd op het moment dat de bom viel. Ik zie het gezicht van een klein, kwetsbaar mensje, een mensje zoals ik. Alleen ziet dit gezicht niet meer, ziet zij geen toekomst meer, zal ze nooit een toekomst zien.Toen ik jonger was, keek ik het nieuws en liet ik het flitsen, werd ik wel geraakt, maar was ik nog te jong om écht te snappen, om echt te zien. Ik zeg niet dat ik het nu wél begrijp. Ik kan niet zeggen dat ik het echt zie nu. Hoe het kan dat het kwaad zo intens de overhand neemt, hoe kunnen mensen veranderen in meedogenloze monsters die blind zijn voor het leed van de ander, voor het leed van nota bene een kind. Maar ik voel nu wel aan alles dat de nood hoger ligt dan ooit om kinderen in kwetsbare situaties te ondersteunen. Ik ben opgegroeid in een warm gezin, waar ik alle veiligheid, aandacht en kansen kreeg, die ik me had kunnen wensen. Nu ik officieel ‘volwassen’ ben, blik ik terug en sijpelt het me iedere dag meer naar binnen hoeveel geluk ik heb gehad. Ik voel me gezegend in mijn vrienden en familie, mijn talenten, de kansen die ik krijg, het dak boven mijn hoofd en het eten op mijn bord. Dit privilege is allesbehalve vanzelfsprekend. Ik wil dit dan ook gebruiken om kinderen in hun kracht te zetten. Wanneer je de waan van alledag even pauzeert, zijn het die kinderen, die je kunt laten weten dat je om ze geeft door je stem te gebruiken. Door hen een stem te geven.

Het nieuws flitst voorbij en raast maar door over alledaagse nieuwtjes. Een uur later is het tijd voor een hilarische soap, tijd om de problemen te vergeten. Het nieuws flitst voorbij en raast maar door over alledaagse nieuwtjes. Maar wanneer ik de pauzeknop indruk, zie ik een kind begraven onder de brokstukken van het huis dat ooit zijn thuis was. Het beeld staat stil, mijn wereld staat stil en de wereld van Leyla is eeuwig gepauzeerd op het moment dat de bom viel. Ik zie het gezicht van een klein, kwetsbaar mensje, een mensje zoals ik. Alleen ziet dit gezicht niet meer, ziet zij geen toekomst meer, zal ze nooit een toekomst zien.

I was fortunate enough to help flourish this initiative for children through my voice: helping them read, and discovering the beauty of language through games and cultural storytelling. Always a moral right around the corner, and translated into many languages.

Today, two months ago, my sister got married to my - now - brother-in-law, Rô. 🫠 After overcoming quite a few obstacles that some couples wouldn’t even surmount, you guys ACTUALLY EFFIN DID IT!I’m very proud of you, Hanna-Lisa. Thank you, Rôdrigo, for being a home and a smile to my sister. 🦄Liefste zusje, kleine Hanni, mijn grote zus,De eerste dag dat ik naar Portugal kwam en je terugkwam van de ‘try-out’ bij de kapper, wist ik niet wat me overkwam. Voor het eerst zag ik een vrouw, een onafhankelijke vrouw, die haar eigen leven componeert en dirigeert. Iemand die staat. Die vol zelfvertrouwen zichzelf en de wereld recht in de ogen durft te kijken. (Cue: tranen in mijn ogen.) Voor het eerst was je niet gewoon ‘mijn zusje’. Ergens brak er iets in mijn hart, het besef dat het nooit meer zoals vroeger zal zijn. Nooit meer echt ‘wij drie’. Maar ergens ontgrendelde je een nieuw soort gevoel in mij, een mengeling van trots, liefde, dankbaarheid en een diepe wens dat het je goed gaat. 🥹🫴🏼Laten we elkaar bemoedigingen blijven sturen, foto’s van elkaar, ons, ophangen in onze huizen van nu en later. 🏡 Geniet van jullie tijd met z’n tweeën en als er over een paar jaar een paar stralende oogjes bijkomen, zal ik de beste tante proberen te zijn die ik kan zijn. Omdat ik van je hou. En daarom ook jouw geliefden in mijn hart sluit. Ik ben blij dat papa en mama er nog een derde kindje bij wilden nemen destijds. Dat ik mocht geboren worden en opgroeien in de warmte van zo’n schitterend persoon als jij. ☀️🕯️ De suite en de ceremonie zelf waren een gelukkig tranendal voor mij, je toekomstige man daar zien staan, terwijl ik hem toeknikte dat het goed was zo. En toen kwam jij met papa… De allermooiste bruid (jij obvi, papa is een schat, maar geen bruid🤭) die deze planeet ooit gekend heeft (en wellicht ook de snelste (velociteus)). Waarlijk. De foto’s zijn slechts een poging geweest om vast te leggen hoe beeldschoon en stralend je daar stond vooraan met Rô. Je bent prachtig. Jullie zijn prachtig. Op naar avonturen, waar ik als zusje altijd op een afstandje mijn hart vasthou haha, ik hou van je en wens je niets minder dan het mooiste.Dikke knuffel,Lienepien

My dearest 2024,I don’t like how time flies. I am grateful and sad, exploding with happiness at times and god, I’m disappointed, failing so much and learning so much, I get up. Ha, it’s all so incredibly universal. The most important lesson you taught me is one of love. Love is the most beautiful thing and most valuable thing this life has to offer. It’s not money, it’s not success. No, it’s as simple as love. Thank you for my family, my friends and the ‘ups’ of my passion.My sister got married. I got a 2nd family in Lanaken. Together with an amazing group of people, we made my first professional music video. I officially became an entrepreneur. I made plans for a new album. My first modelling shoots. My first flight. A comforting decision about alcohol. My home studio is set. I started doing voice-overs professionally. My first composing job, first illustrating job. Thinking about quitting music. Dreaming about Broadway. Thinking about quitting it all again. I cried a lot. I got out of bed a lot. I met people of whom I know they will be with me for the rest of our days. It’s all about spreading love.Although the mood swings are getting worse than ever, I feel bold to confront your sequel, a new year, new opportunities, new muscles to get torn and to return stronger than before.Thank you for being patient with me, ‘24.I’ll see you when nostalgia comes my way.Love,Anne-Lien

Ik ben de dauw. Die druppel op jou. Jij, het allermooiste blad in het veld, een axioma, de liefste. Jij houdt van mij. Wij stralen als vuurtorens de nacht in. Ik hou van jou. Hierom verslik ik me in de horizon, de morgenstond, de ochtendglorie, het eerste licht. Jij houdt van mij. Bang dat die grote ronde bol mijn wakende positie overschaduwen zal en ik moet loslaten. Ik hou van jou. Waar mijn soortgenoten het opgeven, zich overgeven, overstijg ik mezelf. Ik klamp en adem. Ik hou van jou. Adem. Adem met de wind. Ik hou van jou. Adem de wind. Adem. Adem ondanks de wind. Jij houdt van mij. Focus op het deinen en kom. Tot mezelf. Ik kom tot ons. En enkel ons. Het diepste wezen. Ik hou van jou. Jij bent het laatste blad en ik adem zo hevig omdat ik je niet wil laten gaan. Ik adem zo hevig door haar lach dat ik roest. Ik hou van jou. Tot ik breek. Af. Ik hou van jou!Voor eeuwig jouw nerven op mijn huid geschreven. Ik val voor je, nee, simultaan, vallen wij, wij vallen en we dansen zonder grond onder onze voeten. Die dans die de tijd doet stilstaan. Die dans die jij mij leerde. Die dans die trager danst dan de zwaartekracht en die dans die enkel in dit universum zo danst. We vallen. Éen en twee en zeven tot negen en-Daar lig ik dan. In het gras. Verroest aan het allermooiste blad van het veld. Haar verstikkende lachgas ontbonden, de zuurstof gestolen, zodat ik je in de chemie van wie wij zijn voor eeuwig vast kan houden.De seizoenen genegeerd zijn we als laatste blad op het winterbed gesukkeld. Een rood vlekje in de sneeuw. De herfst is voorbij en het lijkt de natuur te zijn die ons als één bevriest. We bestaan als één en zullen ontdooien als één. Versmolten als één. We versmelten onze tranen tot rivieren van geluk. Met de tijd walsen we tot het licht onze vormen ontbindt. Eén en twee en zeven tot negen en-Daar zijn we dan, waar ik altijd al jouw thuis in herkende. De mooiste berg bovenop aarde.

Een hand is blind op de tast. Ze zeggen weleens dat je ze kunt lezen, maar ik geloof eerder dat zij het is die de verhalen leest. Ongehoorde, welbespraakte woorden die betekenis krijgen met het zicht van een zuigeling die leert voelen waar zijn voedsel vandaan komt. De jeugd van verlangen die mijn borsten doet bonzen. Die een klok vastneemt en uit het raam gooit van de twaalfde verdieping, vliegt, de tijd niet neemt om te kijken hoe de tijd uiteenspat. Ineenkrimpt. Verdampt. Bevriest. Maar neemt. Uiteenspat. Ineenkrimpt. Verdampt. Bevriest. Stilstaat.

Concert announcement!25 augustus speel ik live in de Zomertuin Kortrijk, om 17 uur. Gratis toegang. Hopelijk tot dan! ;)

Recently I was asked to read and musically interprete some stories for children to relax with. The stories are about animals, going on adventures along with you, learning about self-esteem and calm to ease into sleep.

Vuur van mijn tongSplitst, sputtert, en spuwtDe kronkel van een rooksignaalVerstorven in een kusVerstikt de geur van zwavel meMet mijn longen in brandHart ontstoken

Last month I got to present the annual Graduation Fest of Conservatorium Maastricht, hosting it together with Merle Kneissl & Eleni Dendrinou. It was an honour.Here are a couple of pictures of some of my favourite concerts during this week!(You're seeing Ella Burkhardt, Aga Bukowska Octavian Taborsky & Marloes De Nul.)Concert pictures from the one and only LOES+ coming soon. Blessed to have been part of this!Byeeee, spread love!

De nacht huldigt zondaars inDrapeert hun lichamenIn een opwaartse lawineKoud als de nachtZoekt warmte troost in jouEen kus ontneemt zeggenschapOntneemt ademAdemt lusteen ongelooflijk inspirerend doek :)

Tonight I ‘backing vocalled :p’ in LOES+ at Muziekgieterij, Maastricht.Together with Aga Bukowska on backings, with Marloes De Nul on main vocals, Micky Laheij on drums, Sam Teeuwen on sax & flute, and the one and only MoRitZ Schippers on keys!I genuinely loved every second of it. :')Thanks for being so cool, Loesers!pictures by Frank Hirschhausen

Ieder woordDat mijn inktVloekt en vloeitWil ik er eenVan jouLaten zijnBesmeur meBetast meBeveel enBeklad meLaat mijn lippenDe jouweBlauwSchrijven

The news is dead. The tv shows a show, binges topics.My guest parents watch the news every night. Trying to capture nuance, they watch and watch, keep watching, opinions of different parties. Yet, despite their efforts, there is no way they’ll ever truly grasp the full spectrum of it all, the emotions; it stays a show after all. We can only imagine.. rape, war, death..?People cry, people die. Real. People. As I weep in the arms of my loved ones, my heart aches for those who lack the solace of safe arms. I’m crying salt for my sisters far away, yet not so far away.Let’s just love and be compassionate, man, I mean, the world doesn’t need more hate than it already has. Smile when on a walk, spread positivity. Don’t take yourself so serious. Take a moment of silence for your fellow humans. And dude, there is no need to be so frustrated over a silly driver or whatever.I’m giving you a hug, for you to multiply.P.S. Remind me of the hug when I see you in town. :)picture by Tomas Tihonov

Ze verleidt meVaardig als ze isHerbergt meLaat voelen wat ik misZe kust meLeest de palm van mijn lipVerlust, ontwricht meSteelt mijn gripAlles wat van mij wasIs nu het hareAlles wat zij in mij lasVerliest haar waardeZe strijkt meEen eensnarige vioolVersnijdt meKnippert een sextoolZe sust meMijn blik onafgewendBelust ze meMijn adem stokt getemdMijn ogen zijn van haarTevreden rolt ze zeWeer en naar                       Daar

De mensen zingenVerstard, verstaardVreugdeloos vreugdevolGevangen inGerijpte schijnHoofden van flessenNooit ontkurktDe waarheid ligt erTot de wijn verdrinktin vino veritas

Savouring the questPostponing its gold'Cause finding would be dyingSaying goodbye, lying

To celebrate the one-year anniversary of my first album, I will release my first Live Session on YouTube exactly one year later: on the 7th of April, 2024.The song was written out of my fear for what was coming in this new chapter of my life; I had just finished my last harmony exam in my local music academy and told my teacher about the Conservatory plans for the upcoming year. He told me to be the waves, rather than the rock. That day we also started writing the song together.Funnily enough, this live version was recorded exactly there: at the Conservatory of Maastricht, my current music education school, the emblem of this new chapter. Life can be surprising in that sense. :') Click here, première at 6 PM! Be there :)

SilhouettenVerwaasdMijn dromenVerdwaasd

Je omhelzing wasTotNogToeEen omgevingMaar ik wil deel zijnVan jouw wereldHet universumWaar je me met pijnVerzoent

Jouw jargonIs mijn lievelings

My god, our son!Could he not thenHave taken timeTo align his arrowsWith the eternities?No need for a storyLike Persephone'sMy dear,I have eaten TwelvePomegranate seeds!Twelve!Twelve...She kept yellingTill it was a Faint whisperOn my lips

Het is beter zoAlles donkerEn als de zon somsOnze gordijnenDoorpriktDenk ik er de wolken voorZo blijft de nachtIn het donkerEn valt het minder opHoe ik jou beschaduwMet verzwakt lichtOp een dag open ikMijn gordijnen en hemelEn wilt Peter Pan mijMisschien terugLaat de grote mensen wetenDat het oké isHet zal zo beter zijn

Guess what?! In collaboration with Student Radio Maastricht ‘snippets from a past: the podcast’ is live tonight on RTV Maastricht!Tune in to 107.5 FM from 22:00 (CET) or online via https://rtvmaastricht.nl/radio/liveYou don't want to miss out. ;)And check out RTV’s archives:https://rtvmaastricht.nl/radio/gemist/student-radio-maastricht https://soundcloud.com/studentradiomaastrichtTune in!Team SRM!📻& lots of love and gratitude,Anne-Lien

Over een maandHangen de huizenVolVan allesWat ikMet jouDelen wou

Did you know ‘did i miss out?’ actually had another album cover?The idea was all finished when I realised it didn’t really give off a summer vibe. :’) So then we started all over again with the photoshoot, editing and release with the result you may know.You can see all about it in my highlights on Instagram under ‘how it’s made’ 🧐.Next week, I’ll be on Radio2 again aaaand there’s also a podcast coming up…Love,Anne-Lien

Next week, Radio2 (national Belgian radio station) will play one of the songs from my newest album! #hometoyouExcited as hell!Also: 03/12 I’m playing LIVE at Foert Fest in Kortrijk, 18.30h, be there

Dear, dear, dear, what a rollercoaster it has been indeed (cf. trailer chapter 1)…

I would jump offMountains'Cause I can't AddressThe differenceBetween     my headAnd       the clouds

Crash my hopesTear me to piecesSo I lose all reasonTo love you inParentheses

Wanneer je zingtHoor ik jeGlimlachenDe omzeilde tranenBarsten er net wel nietDoorEn ik zou ze willen drogenMaar een opnameIs de verwezenlijkingVan de afstandDie hoortTe zijn

'dear, love' OUT NOW..

Only openingBoxesWhen PandoraOpensHers

LaatVallenLaat. losEn kijkMe aanGrijpMe aanOnder onsDe gevallenWereldIn onsVerbrijzeldeElkaarLaatVallenLaatLos."CreërdeRuimteVoor ditOns

Ik blijf zoekenMaar jij blijft zoek

Ik benGekGewordenJouw zijnMijnGesticht

Everything is inspiration! London was more than i dreamt of..

It's the little thingsThat get meToo much of teaDon't know what to fall for'Cause if choosingIs losingI'll be a loserHenceforthOh, send an angelTo protect meFrom anxietyOf missing outI must admitEarth's spinning fastScared to wasteAnother blast

MomentDat ik probeerTe ontledenMomentDat ik meBewustMomentDat ik probeerOntlerenMomentDat ikJe kusis hetMoment Dat ik meBreek enMomentDat ikVergatHoe hetVoeltOm te levenMomentDat ikVerlat

Toen we enkele dagen geleden de railbike (een soort mislukte tandem op treinrails) (wel heel gezellig hoor) namen met ons gezin, was het een instant overrompeling van lawaai. Lawaai is het enige woord, gezien we schreeuwden naar elkaar als een bende slechthorenden dat het erg warm, maar amusant was, of iemand anders het dan als-het-u-belieft (!) kon overpakken op de fiets aan het stuur en of we er op den duur dan bijna waren, waarna we in een lachbui vervielen van hoe een verschrikkelijk fijne tijd we hadden.

The wine is being pouredAnd the glasses are being filledDepart and arrival flirtingWith the sounds of deathTake me on its tripSo it'd be the last thing I seeSway me in your armsTill the waves start to weepIn a state of adorationThat should beLet us be your callA dive into our rhapsody

Ode aan het mooiste avontuur van mijn leven.Van de eerste 'ten aanval' tot 'vive le roi' om dan opnieuw geraakt te worden door 'Mijn lieve vriendin' en dat moment toen ik eindelijk bij de laatste show perfect de 'tweeeee' kon uitzingen. Iedere seconde was puur genieten. Iedere minuut leerde ik bij. Ieder uur was ik des te dankbaarder voor mijn leven. En iedere avond werd ik tot tranen toe bewogen. Tranen van geluk, dankbaarheid, affectie en inleving, waarop ik steeds een lange knuffel kreeg van Flor (of iemand anders van de (kinder)cast) die ook begon te huilen dan. Prachtige tranen die ik niet zal tellen. :')En voor wie denkt dat een namiddagvoorstelling niet kan raken, jawel hoor, zo'n prachtige samenzang van de slot 'heel even' kon me zelfs op klaarlichte dag emotioneren. :')Wat ben ik blij dat ik dit mocht meemaken! Ik had nooit durven dromen samen met zo'n fantastische, sympathieke cast voor meer dan 10000 mensen te kunnen spelen! Merci aan ie-de-reen die hier aan bijgedragen heeft, enthousiast werd erover en mee de complete puzzel verwezenlijkte van een ontzettend chic spektakel. 'k Wist niet dat ze serieus waren over dat begrip 'musicalfamilie'.Merci Tom Hillewaere 

De koelteVan zijn dagEn de helteVan haar lachKussenHenBlootVernederdGeketendOntslagenEn ontdaanHet leven gaatVerderIedereenMoet gaan

Frons als het volgendeHet onderspit delftTerwijl mijn pen allangSmacht en vermoedtOm te schrijvenIn plaats van te denken't Is niet de inktDie de blad'ren bebloedt